Το παιδί

Πολλές φορές υπάρχουν στιγμές που δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Η εικόνα ή η έννοια μένει σε ένα από τα σκοτεινά συρτάρια του μυαλού μας για καιρό, μπορεί και για όλη μας τη ζωή.
Αρχίζουμε να βγαίνουμε από το καλούπι μας. Αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχουν και διαφορετικές αντιμετωπίσεις από τις δικές μας. Το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή στη μετέπειτα ζωή μας θα περάσουμε κι εμείς από εκεί, είτε επειδή θα βρούμε την κατάσταση αυτή μπροστά μας, είτε επειδή θα έχουμε γίνει εμείς οι ίδιοι η κατάσταση.
Εκείνη την ώρα θα έχουμε μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές εκπλήρωσης στη ζωή μας. Θα έχουμε πλέον μπει στο νόημα, καθώς η απορία μας θα έχει απαντηθεί αυτόματα μέσα στο κεφάλι μας.
Το θέμα είναι να μπορούμε να αναζητήσουμε και να αναπαράγουμε την στιγμή εκείνη της "απορίας" μας και να είμαστε ικανοί να την βρίσκουμε κάθε φορά.
Θεωρώ πως αν κατορθώσουμε να μπούμε σε όλη αυτή την λογική, θα είμαστε πολλά βήματα πιο κοντά στη συνειδητοποίηση, θα κατανοούμε καλύτερα τον κόσμο και συνεπώς τη ζωή. 

Πριν βρεθώ

Προσωπική διασκέδαση δια εξαναγκασμού.
Είναι κάτι που κάνω κοιτώντας τα φώτα της πόλης απομακρύνοντας με επίτηδες από τις ανθρώπινες φιγούρες. Το μόνο που μπορώ να σας προσφέρω είναι η ρηχή σκέψη της σκέψης μου.
Με πιέζω να πράξω μήπως και μπορέσω να ξεκολλήσω τον εαυτό μου από την άρνηση, όμως καταλαβαίνω πως δεν μπορώ με τίποτα να αφεθώ εντελώς εξαιτίας αυτής της πίεσης.
Έχω πλέον αποκοπεί και ασχολούμαι μόνο με αυτό που βλέπω, εκφράζομαι άμεσα στον ίδιο μου τον εαυτό και χάνομαι στον φόβο μου.
Τα περιττά όλο και πληθαίνουν, τα γνωστά όλο και σκοτεινιάζουν.
Σε αυτό το σημείο είναι που χρειάζομαι βοήθεια, μια βοήθεια ψεύτικη και στην ουσία χωρίς κανένα ιδιαίτερο νόημα.