Και πάλι γράφω με τα ίδια. Με τα ίδια χρώματα στο μυαλό, με τις ίδιες σκέψεις και ταχύτητα.Την ταχύτητα του φωτός και την ταχύτητα του βήματος της χελώνας.
Ξεκινώ από ένα σημείο στο χαρτί, το "σωστό" και προφανές και από εκεί δεν ξέρω πού θα με βγάλει το χέρι ακολουθώντας το μυαλό. Ξέρω καλά πως να συνεχίζω, αλλά μπορεί να τα χάσω, να ξεκινήσω, να σταματήσω, να περιμένω και να συνεχίσω ξανά. Η παύση θα μου δώσει ένα νέο νόημα, μια καινούρια έκβαση στη σκέψη, πρωτόγνωρη σαν το συναίσθημα που σου αφήνουν οι νότες ενός τραγουδιού που ακούς πρώτη φορά. Εκπλήσσομαι αναρωτιέμαι και σκέφτομαι ξανά.Μέχρι όμως να τα κάνω όλα αυτά η ιδέα και το καινούριο νόημα θα έχουν ήδη εισχωρήσει με ύπουλο τρόπο μέσα μου. Ριζώνουν βαθειά στο υποσυνείδητο μου γαργαλώντας μου το μυαλό.
Και με μπερδευουν.
Ξεκινώ από ένα σημείο στο χαρτί, το "σωστό" και προφανές και από εκεί δεν ξέρω πού θα με βγάλει το χέρι ακολουθώντας το μυαλό. Ξέρω καλά πως να συνεχίζω, αλλά μπορεί να τα χάσω, να ξεκινήσω, να σταματήσω, να περιμένω και να συνεχίσω ξανά. Η παύση θα μου δώσει ένα νέο νόημα, μια καινούρια έκβαση στη σκέψη, πρωτόγνωρη σαν το συναίσθημα που σου αφήνουν οι νότες ενός τραγουδιού που ακούς πρώτη φορά. Εκπλήσσομαι αναρωτιέμαι και σκέφτομαι ξανά.Μέχρι όμως να τα κάνω όλα αυτά η ιδέα και το καινούριο νόημα θα έχουν ήδη εισχωρήσει με ύπουλο τρόπο μέσα μου. Ριζώνουν βαθειά στο υποσυνείδητο μου γαργαλώντας μου το μυαλό.
Και με μπερδευουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ αφήνετε μια κουβέντα.