Η μεγαλύτερη παρεξήγηση

Μιλάω όπως ακούς και εννοώ αυτά που λέω. Εσύ έχεις μάθει να ακούς και να φαντάζεσαι. Πρέπει να ανοίξεις τα αφτιά και όχι τα μάτια για να ακούς.
Κι εγώ με την σειρά μου ακούω εμένα όταν μιλάω.Με ακούω για να ξέρω τι λέω, να είμαι σίγουρη αν κατάλαβες σωστά, αλλιώς να διορθώσω.
Μ'αρέσει να με κατανοείς, να "με πιάνεις". Αν πάλι δεν μπορείς εγώ θα στα γράφω, όχι μόνο για να τα νιώσεις ,αλλά για να μυρίσεις τον κρύο ιδρώτα στο χαρτί και να δεις το τρέμουλο του χεριού από το μολύβι. Για να μπορείς να τα θυμηθείς όταν τα ξεχνάς. Και κυρίως για να μη έχεις δικαιολογία.
Για να έχεις εσύ την ευθύνη άμα δεν τα θυμάσαι.Αν τα ξεχάσεις τώρα που τα βλέπεις και είναι για πάντα εδώ γραμμένα για σένα, τότε θα είμαι κι εγώ σίγουρη πως τα ξέχασες γιατί αυτό γούσταρες.
Με πιάνεις;