Πολλές φορές δεν μπορώ να ακολουθώ. Νιώθω την διαδρομή να προεκτίνεται όλο και περισσότερο, μέχρι που καταλαβαίνω πως πηγάινω προς το τίποτα. Οι στιγμές επαναλαμβάνονται για να μου διαχωρίζουν την σκέψη από το πριν και το τώρα.
Χρειάζομαι την ζέστη αλλά επιλέγω το κρύο γιατί έχω την εικόνα του. Eίναι κάτι αποδεκτό, κάτι που αρέσει, είναι όμως και η πραγματικότητα, ένα μεγάλο μέσο έκφρασης και αυτοδιατήρησης. Μαθαίνω για μένα ακούγοντας διηγήσεις κάποιων άλλων. Τα συναισθήματα φτάνουν στον υπέρτατο βαθμό γι'αυτή τη στιγμή, σίγουρα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απο την τελευταία φορά. Η καρδιά μου θα σπάσει ενώ χτυπάει αργά καθώς ξαναπερνάω από τη ζέστη στο κρύο. Η αλλαγή είναι μόνο ψυχική, το κορμί είναι πάντα ζεστό και σε κίνηση.
Πέφτουμε όλοι αργά. Το προτιμάμε γιατί υπάρχει περισσότερος χρόνος για ελπίδα πριν την καταστροφή.
Χρειάζομαι την ζέστη αλλά επιλέγω το κρύο γιατί έχω την εικόνα του. Eίναι κάτι αποδεκτό, κάτι που αρέσει, είναι όμως και η πραγματικότητα, ένα μεγάλο μέσο έκφρασης και αυτοδιατήρησης. Μαθαίνω για μένα ακούγοντας διηγήσεις κάποιων άλλων. Τα συναισθήματα φτάνουν στον υπέρτατο βαθμό γι'αυτή τη στιγμή, σίγουρα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απο την τελευταία φορά. Η καρδιά μου θα σπάσει ενώ χτυπάει αργά καθώς ξαναπερνάω από τη ζέστη στο κρύο. Η αλλαγή είναι μόνο ψυχική, το κορμί είναι πάντα ζεστό και σε κίνηση.
Πέφτουμε όλοι αργά. Το προτιμάμε γιατί υπάρχει περισσότερος χρόνος για ελπίδα πριν την καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ αφήνετε μια κουβέντα.